Książka, o której nie można pisać inaczej, jak tylko w samych superlatywach. Jest tu wszystko co powinno być i jeszcze trochę. Mamy więc wyraziście zarysowanych bohaterów- Tomka Michniewicza i jego towarzyszy podróży. Mamy piękny, doszlifowany język. Ciekawe zdjęcia. Historie mrożące krew w żyłach, takie przy których nie sposób powstrzymać śmiechu i takie które ściskają za serce. I jeszcze potężny walor edukacyjny. Samsarę pochłonęłam błyskawicznie. Jedna z tych książek, których nie można odłożyć na bok. Raczej nikt z nas nie powtórzy takiej trasy, nie zdecyduje się na taki sposób podróżowania jaki wybrał Autor (stopem, w nieznane, w poszukiwaniu czarów). Nie znajdziemy tu opisów popularnych turystycznych destynacji, bo- o czym ostrzega nas podtytuł- jest to opowieść wiodąca po drogach których nie ma, po Azji niedostępnej dla przeciętnych podróżników. Ale co mnie najbardziej ujęło w tej książce, to dystans Tomka Michniewicza do siebie. To że ze stron Samsary nie spogląda na nas twardziel, który tyle już widział, tyle przeżył, a teraz opowiada nam, co to nie on. Jest tu mnóstwo fantastycznej, przezabawnej autoironii, która nadaje książce specyficzny flow i lekkość. Bardzo gorąco polecam! Dorzucę jeszcze filmik promujący tę niezwykłą opowieść.
Fotografie i teksty zamieszczone na tym blogu są naszą własnością. Wszelkie kopiowanie, powielanie i publikowanie może odbyć się wyłącznie za naszą zgodą. Chcesz wykorzystać naszą pracę- skontaktuj się z nami: zawszewdrodze@gmail.com
